- Pierwszy dokument potwierdzający istnienie na tym terenie kopalń pochodzi z 1355 roku, wydany został przez Bolka II. W 1513 roku Kowary uzyskały prawa miejskie od króla Władysława Jagiellończyka. Od tego roku miasto rozwijało się jako ośrodek przemysłowy i stało się największym eksporterem żelaza do Polski. Lata świetności skończyły się wraz z wybuchem wojny trzydziestoletniej. Wtedy to górnictwo podupadło i zaczęło stopniowo rozwijać się tkactwo. W XVII wieku Kowary stały się ośrodkiem produkcji płócien lnianych. Koniec XVIII wieku i początek XIX był trudny dla tkaczy. Czuli się wyzyskiwani przez kupców i wielokrotnie buntowali się przeciwko tej niesprawiedliwości i wyzyskowi. Sytuacja odmieniła się dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Jest to czas, kiedy zaczęto wskrzeszać górnictwo, otworzono fabrykę dywanów, podjęto działalność sanatoryjną. Za czasów Hitlera wydobywano tu surowce na potrzeby wojska. Do końca lat 50 XX wieku miasteczko miało zamknięty charakter, bowiem w tajemnicy Sowieci eksploatowali tu złoża uranu. W drugiej połowie XX wieku Kowary słynęły przede wszystkim z fabryki dywanów. Obecnie docenia się głównie atrakcyjną z punktu widzenia turystyki lokalizację miasta.